هانا اسلاک، کارگردان اسلوونیایی که با فیلم معدنچی در جشنواره جهانی فیلم حضور داشت که با برانگیختن تحسین منتقدان تبدیل به یکی از پرستارهترین فیلمهای جشنواره شد. در فرصت کوتاهی که پس از آخرین نمایش فیلم او بدست آمد گفتگوی کوتاهی را پیرامون سینما و جایگاه زنان انجام دادیم.
- مخاطبان و تماشاگران عام سینما در ایران را چطور دیدید؟
برای من سطح دانش ایرانیان غافلگیر کننده بود و این که چقدر مردم ایران ادبیات سینما را میشناسند و افرادی هستند که زبان سینما را به بخوبی میشناسند و الفبای تماشای فیلم را بلدند و افرادی نیستند که تنها شناختشان محدود به فیلمهای پرزرق و برق هالیوود شود و این برای من بسیار خوشحال کننده بود که با این افراد معاشرت داشتم و آنها فیلم مرا دیدند. ما همه از یک خانواده هستیم، من هم یک سینهفیل هستم من هم از تماشای فیلم لذت میبرم و آنهایی که در هر فیلمی فراتر از آن را میبینند مانند خواهر و برادر من هستند بنابراین من هم حس میکنم همه یک خانواده هستیم.
- یکی از نکاتی که درمورد این فیلم آن را متمایز میکند این است که یک فیلمساز زن بار دیگر به سراغ سوژهای درباره زنان نرفته و درواقع درباره مردی است که بنظر میرسد در کشور شما یک اسطوره شناخته میشود. من خیلی امیدوارم که کارگردانان زن ایرانی نیز به همین سمت بروند.
من در ایران زنان بسیاری را دیدم که اینگونه هستند تنها لازم است که به آنها فرصت داده شود. زنان فیلمساز بااستعداد زیادی در ایران هستند که نیاز به میدان و فرصت بیشتر برای دیده شدن دارند. حضور در این جشنواره فرصتی ویژه برای من فراهم آورد تا در کنار تماشاگرانی عالی فیلم را ببینم و از نظرات و بازخوردهای آنها بهرهمند شوم.
- آیا با سینماگران و کارگردانان ایرانی آشنایی دارید؟
بله بیشتر افراد معروف از جمله مخملباف، کیارستمی و فرهادی را میشناسم. اینها افرادی هستند که در جامه جهانی نیز شناخته شده هستند ولی خیلی دوست داشتم که زنان فیلمساز بیشتری در جامعه جهانی حضور داشتند. من با چند کارگردان فیلمهای کوتاه نیز صحبت کردم. مثلا یکی از آنها فیلمش درباره دختری بود که برای اولین بار بلوغ را تجربه میکند اما چون این یک تابو درجامعه ایران است کسی درباره آن با او صحبت نکرده و درباره مسالهای که برایش رخ داده اگاهی ندارد. و اون به دلیل این عدم آگاهی دچار مشکلاتی میشود. از نظر من این موضوعی جسورانه حتی در جامعه اروپایی است چون مسایلی که مربوط به جنسیت میشوند در همه جای دنیا تابو هستند و زنی جوان در اولین فیلمش سراغ چنین موضوعی میرود و برخلاف فیلمهایی مثل آستیگمات به جای مشکلاتی که زنان برای یکدیگر ایجاد میکنند باشد درباره مسایلی باشد که جامعه به شنیدن درباره آن احتیاج دارد از دید من این یک نگاه شجاعانه است.
او در جواب این که اگر حرفی برای خوانندگان پلاتو دارید بگویید گفت میخواهم این را توضیح داد بیش از آن که بخواهم سعی کنم فیلمی بسازم که شخصیت اصلی آن زن نباشد سعی کردم فیلمی درباره جامعه، فارغ از این که قهرمان آن زن است یا مرد، بسازم.
میخواهم این مصاحبه را با این جمله به پایان ببرم که اگر بخواهم معنایی برای اسم خودم «هانا» ذکر کنم میگویم هانا به معنی قصهگو است.
ورود