معضل یا موهبت؟ | نگاهی به مستند والسی برای تهران

موسیقی خیابانی موضوعی است که امروزه جامعه یا حداقل بخشی از آن-کلان شهرها- بیش از پیش با آن مواجه‌اند. این فیلم با پرداختی مستقیم و ساده همراه با یک نوازنده‌ی جوان در خیابان‌ها گرفته شده تا با نگاهی نزدیک‌تر به این مسئله بپردازد. محوریت فیلم نوازنده‌ی جوانی است که با آکاردئونش در شهر می‌گردد. او پیش‌تر در رشته‌ی موسیقی تحصیل کرده و نوازنده‌ی پیانو بوده و همان‌طور که می‌گوید به علت جابه‌جایی خانه‌شان و کمبودی که در پرداخت پول پیش داشته‌اند، این ایده به ذهنش می‌رسد تا سازی نزدیک به پیانو انتخاب کند و از نواختن آن پولی به‌دست‌بیاورد. در ابتدا نواختن آکاردئون برایش سخت بوده اما با همان نواختن ناشیانه، مبلغ اندکی جمع می‌کند. سپس این نوع از نوازندگی برایش دغدغه‌ای می‌شود که نمی‌تواند از آن بگذرد. درست است که از کنار آن تأمین مخارج زندگی‌اش را می‌کند اما از طرفی دیگر این بودن در بین مردم و تماشای عکس‌العملش‌هایشان است که میل به ادامه‌ی کار را درش تقویت می‌کند. نیمی از فیلم در سطح شهر و نیمی دیگر در خلوت نوازنده و دوستانش می‌گذرد. آن‌ها کم‌کم گروهی تشکیل می‌دهد و دسته‌جمعی به دل شهر می‌زنند. در این حین به‌دنبال تهیه‌ی آلبومی هم هستند. آن‌ها با تمام مشکلات، برخوردهای بد تعدادی از مردم و جلوگیری‌های شهرداری آن‌ها به کارشان ادامه می‌دهند. کمی بعد این فکر به ذهن نوازنده‌ی جوان می‌رسد که جشنواره‌ای به نام موسیقی خیابانی را ثبت کند. در همان قدم‌های آغازین، او را ناامید می‌کنند. تأثیرگذارترین بخش مستند همین قسمت مقایسه‌ی حضور موسیقی سنتی و مرتبط با مذهب مربوط به ماه محرم در شهر و عدم امکان حضور آن-هاست. بعد از محرم او تلاشش را برای تحقق فکرش ادامه می‌دهد اما نتیجه‌ای نمی‌گیرد. این قطعی بودن بی‌سرانجامی تحقق جشنواره‌ی موسیقی خیابانی در جامعه‌ای که او هم بخشی از آن را تشکیل می‌دهد و می‌تواند حقی را برای خود ازش طلب کند، باعث می‌شود که به مدت پنج ماه ناپدید شود. مستندساز اما بعد از این مدت خود را به افتتاحیه‌ی آلبوم او می‌رساند. آن‌جا او را می-بینیم که ایستاده میان جمعیت استقبال‌کننده، آکاردئون می‌نوازد. بعدتر اعتراف می‌کند که آلبوم بیرون دادن آن دغدغه‌ی اساسی‌اش نبوده؛ بلکه بردن موسیقی و ساز به میان مردم و جلوی دیدگانش نواختن چیزی است که او راضی می‌کند. چیزی که دلش برای آن تنگ شده اما به‌خاطر این که نیمی از دوستانش یا مهاجرت کرده‌اند و یا رغبتی به این کار ندارند و برخوردهای شهرداری که جدی‌تر شده، دیگر در خیابان‌ها نمی‌نوازد.