سرخوشانه|نه گاهی به فیلم مصادره

انتخاب ژانر کمدی می‌تواند انتخابی سهل و ممتنع برای کارگردانی باشد که فیلم اولش را می‌سازد همان‌قدر که امکان دارد با مؤلفه‌های آشنای کمدی دم‌دستی مرسوم روز سینمای ایران فیلم در گیشه حداقل موفق باشد ، می‌تواند با بازخوردهای منفی و عدم جدی گرفته شدن کار را برای ادامه حرفه بعد از فیلم اول سخت کند. مهران احمدی اما توانسته قدم اول را بلند و تقریباً موفق بردارد. فیلم با توجه به جنس کمدی‌های موجود در گیشه بر لبه باریکی از خلق موقعیت‌های مشابه در کمدی موقعیت حرکت می‌کند و سعی دارد از افتادن در دام نمونه‌های مشابه که بیشتر ترکیبی از لودگی و سطحی‌نگری هستند ، خودداری کند. احمدی با توجه به سابقه بازیگری درک درست و مناسبی از جنس بازی رضا عطاران دارد موفق می‌شود ترکیب خوبی از شخصیت اصلی ماجرا و ویژگی‌های جذاب بازی عطاران بسازد که تا انتها موتور محرکه فیلم باقی بماند. ایرادی که دیگر فیلم‌های عطاران به حضور او آن‌قدر بها می‌دهند که فیلم‌نامه و طراحی جزییات داستان در فیلم‌نامه در اولویت بعدی قرار می‌گیرد اما در مصادره که فیلم‌نامه‌ی کاملی دارد از این موضوع لطمه‌ای نمی‌خورد هرچند که روند اتفاقات و ریتم فیلم در نیمه اول به‌درستی کار می‌کنند اما در نیمه دوم داستان از نفس می‌افتد قصه کش‌دار می‌شود و نمی‌تواند انتظاری که ابتدای فیلم شکل‌گرفته را برآورده کند. مصادره فارغ از فیلم اولی بودن فیلم خوب و قابل‌احترامی است و می‌توان به مهران احمدی نیز که نشان داده سینما دغدغه اصلی‌اش است امیدوار بود تا جنس سینمای خود را در آثار بعدی بیشتر با مخاطبان جدی سینما سهیم کند.

ارسال نظر

آدرس ایمیل شما منتشر نخواهد شد.فیلدهایی که باید پر شوند با علامت * نشانگذاری شده‌اند.

شما می‌توانید از این تگ‌های HTML استفاده کنید: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>

*

ورود

پسورد را فراموش کرده‌ام

ورود

ثبت نام