حضور خانه دومین ساخته اصغر یوسفی نژاد که فیلم اولش باران رؤیاها را نمیشوید خیلی دیده و شناخته نشد در بخش بینالملل جشنواره فجر به نظر انتخاب درستی میرسد. فیلم به شکل محسوسی ازنظر فنی و روایی چند قدم جلوتر از بسیاری آثار حتی بخش مسابقه سینمای ایران قرار دارد. فیلم باوجود فیلمبرداری در فضای محدود خانه و نماهای روی دست و اغلب بسته ، ریتمی روان و یکدست دارد. دیالوگها بهدرستی در خدمت فضای تنش آمیز فیلم نوشتهشده و میزانسن ها هنرمندانه طراحیشدهاند. خانه در تبریز و با بازیگران غیرحرفهای و به زبان آذری ساختهشده و این خود نشان از جسارت کارگردان دارد چراکه هرکدام از این موارد خود میتوانست چالشی جدی برای هر کارگردانِ بزرگی باشد. در فیلمنامه نیز با آن پایان غیرعادی و پیچ نهایی هوشمندانه و طرحی اکثر شخصیتها که همگی انگار گونهای شر و منفعتطلبی هستند میتوان رگههایی از خلاقیت را دید. خانه (ائو) را می توان قدم و بزرگی در کارنامه کوتاه فیلمسازی یوسفی نژاد دانست.
لینک کوتاه این مطلب:
ورود