در زمانه‌ای که بازار کمدی و ملودرام از هر نوعش همچنان در سینمای ایران حرف اول را می‌زنند و فارغ از کیفیت اثر و جدای قضاوت در خصوص پرداخت این‌گونه آثار سینمای شهرام مکری دریچه جدیدی برای مواجهه با سینمای مستقل و البته نوپای نسل جدید ایران ارائه می‌دهند. جدای از مباحث فرمیک و ساختاری آثار مکری که مطلب جداگانه‌ای می‌طلبد علاقه مکری به ساخت آثاری خارج ژانرهای معدود و جواب داده در سینمای ایران قابل‌توج...
آخرین اثر نیکلاس ویندینگ رفن قدم دیگری در کارنامه اوست برای نزدیک شدن به‌نوعی سینمای شخصی و البته محجور که فیلم به فیلم فاصله‌ی بیشتری از سینمای روز و مخاطبان عام سینما می‌گیرد اهریمن نئونی روایت همان ایده‌ی قدیمی و نخ نمای قربانی شدن معصومیت و اخلاق در هالیوود است که این بار در دنیای ویندینگ رفن به‌گونه‌ای سورئال و غریب روایت می‌شود. اهریمن نئونی ماجرای دختر نوجوانی که زیبایی طبیعی و جذابیت ظاهری...
دختر ناشناس را می‌توان نقطه عطفی مهم در کارنامه‌ی سینمایی برادران داردن دانست. در اینجا نه از آن تکنیک خیره‌کننده‌ی دوربین روی دستِ خودنما در پسر خبری است و نه قرار است در تنش آزاردهنده فضای فیلمی مانند دو روز و یک شب گرفتار شویم. فیلم به‌آرامی شروع می‌شود و باوجود درون‌مایه و بستر ماجرا که به خودی خود متأثرکننده است اما این بطن تراژیک قرار نیست ما به ازای تصویری مشابه ای داشته باشد. شاید اگر این ...
جدیدترین اثر کیم کی دوک کارگردان سرشناس کره‌ای شاید در مضمون دورترین ساخته‌اش نسبت به درون‌مایه‌های مرسوم آثار او باشد. تور درباره ماهی گیری ساکن در مرز کره شمالی و کره جنوبی است که یک روز وقتی تور ماهی گیریش به موتور قایق می‌پیچد ناخواسته وارد آب‌های کره جنوبی می‌شود و آنجا به ظن جاسوسی بازداشت می‌شود. ازاینجا به بعد با طنز سیاه و گزنده مخصوص کارگردان در طراحی موقعیت‌ها روبرو می‌شویم که مرد ماهیگ...
ترنس مالیک در آخرین اثرش با همکاری نشنال ژئوگرافی به سراغ جان‌مایه و دغدغه اصلی موجود در ساخته‌هایش از درخت زندگی به این‌سو رفته؛ شکوه هستی. او با همان وسواس و شاید بیشتر سعی در تنیدن و ترکیب ایده‌های ناب بصری در قالب مستند با کلام و گفتار مینی مالِ خود دارد تا از دل آن جهان‌بینی کم‌نظیرش را با دیگران به اشتراک گذارد. مالیک در اینجا دیگر ضرورتی به حضور پی‌رنگ داستانی به‌مانند آنچه در درخت زندگی وج...
آخرین اثر کارگردان چپ‌گرای انگلیسی کن لوچ درواقع مانیفست تصویری و بی‌پرده او درباره نظام سرمایه‌داری و به‌ویژه دولت محافظه‌کار حاکم انگلیس باشد که چگونه کارگران و قشر ضعیف جامعه را در هزارتوی بروکراسی دیوانه کننده اداری له می‌کند و هویت اجتماعی آنان را پیش از مرگ تا جای ممکن به مرز تحقیر می‌رساند. من دانیل بلیک در مجموعه آثار پرتعداد کن لوچ به‌واقع نقد صریح‌تر و عریانی دارد به شعارهای جذاب نخبه پس...
حضور خانه دومین ساخته اصغر یوسفی نژاد که فیلم اولش باران رؤیاها را نمی‌شوید خیلی دیده و شناخته نشد در بخش بین‌الملل جشنواره فجر به نظر انتخاب درستی می‌رسد. فیلم به شکل محسوسی ازنظر فنی و روایی چند قدم جلوتر از بسیاری آثار حتی بخش مسابقه سینمای ایران قرار دارد. فیلم باوجود فیلم‌برداری در فضای محدود خانه و نماهای روی دست و اغلب بسته ، ریتمی روان و یکدست دارد. دیالوگ‌ها به‌درستی در خدمت فضای تنش آمیز...
فیلم‌های زیادی درباره جنگ جهانی دوم ساخته شد و هرساله ساخته می‌شوند که هرکدام به گوشه پنهانی از آن فاجعه می‌پردازند در چند سال اخیر به‌ویژه بعد از التهابات سیاسی رخ‌داده در شرق اروپا کشش و انگیزه جدیدی از تصویر کردن نقش شوروی در مضاعف کردن مصائب جنگ ایجادشده که در جشنواره امسال شاهد حضور چند اثر با این درون‌مایه هستیم که بدون شک سرگذشت ملانی در میان آن‌ها جایگاه ویژه‌ای دارد. ملانی واناگا در میانه...
آخرین ساخته گرت دیویس فیلمی با موضوع هویت است نه درباره هویت. زمانی که سارو کودک خردسال با برادرش در ایستگاه قطاری در قلب هند شبانه پرسه می‌زند روی نیمکتی خوابش می‌برد و زمانی که بیدار می‌شود جهان دیگر آن جهان گذشته نیست او برادرش را در آن ازدحام غریب انسان‌ها گم‌کرده و به‌مانند ۸۰ هزار کودک دیگر هندی که سالیانه گم می‌شوند راهش را باید خود پیدا کند. سفر این کودک که انگار حضورش هیچ جا حس نمی‌شود آغ...
اولین تجربه منیر قیدی بعد از یک سال منشی گری صحنه و دستیاری، فیلمی به ظاهر متفاوت درباره حضور زنان در پشت جبهه جنگ است.علی رغم تشبیه فضا و مضمون فیلم به شیار ۱۴۳ و یا آثار انسیه شاه حسینی ، ویلایی ها مسیر متفاوتی را می پیماید اما در عمل درجایگاهی بسیار پایینتر از اثر نرگس آبیار قرار می گیرد. به نظر صرف حضور زنان در جنگ به خودی خود آنقدر جذاب بوده که فیلم نامه نویس بیشتر وقت را به شکل دادن فضاهای د...
همیشه مواجهه با فیلم های دوم کاگردانانی که فیلم اول بسیار موفقی داشته اند حتی برای خود فیلم ساز ناخودآگاه آنقدر دشوار بوده که بسیاری فیلم دوم خود را چندین سال بعد با وسواس بسیار می سازند تا انرژی مضاعفی برای کنار زدن تمجیدهای فیلم اول را پیدا کنند. اما محمد حسین مهدویان به نظر یکی از موارد نقض این ماجراست. ماجرای نیمروز در فاصله یکسال از اکران فیلم اول او با همان سبک بصری ایستاده در غبار این بار ب...
علی رضا داوود نژاد را بعد از بچه های بد ، مرهم و کلاس هنرپیشگی می توان یکی از کارگردانان نوگرایی دانست که پس از چندین دهه فیلم سازی همچنان علاقمند به ورود در فضاهایی جدید است. از بداهه پردازی صرف در روغن ماهی تا انتخاب ساختار فاصله گذارانه و بازیگوش در کلاس هنرپیشگی و یا طرح نقطه نظرهای خاص خود درباره معضلات اجتماعی در مرهم و یا بچه های بد. اما در فراری شاید هیچکدام از آن خلاقیت های حداقلی را نمی ...
ورود