دخمه | نگاهی به فیلم خانه

حضور خانه دومین ساخته اصغر یوسفی نژاد که فیلم اولش باران رؤیاها را نمی‌شوید خیلی دیده و شناخته نشد در بخش بین‌الملل جشنواره فجر به نظر انتخاب درستی می‌رسد. فیلم به شکل محسوسی ازنظر فنی و روایی چند قدم جلوتر از بسیاری آثار حتی بخش مسابقه سینمای ایران قرار دارد. فیلم باوجود فیلم‌برداری در فضای محدود خانه و نماهای روی دست و اغلب بسته ، ریتمی روان و یکدست دارد. دیالوگ‌ها به‌درستی در خدمت فضای تنش آمیز فیلم نوشته‌شده و میزانسن ها هنرمندانه طراحی‌شده‌اند. خانه در تبریز و با بازیگران غیرحرفه‌ای و به زبان آذری ساخته‌شده و این خود نشان از جسارت کارگردان دارد چراکه هرکدام از این موارد خود می‌توانست چالشی جدی برای هر کارگردانِ بزرگی باشد. در فیلم‌نامه نیز با آن پایان غیرعادی و پیچ نهایی هوشمندانه و طرحی اکثر شخصیت‌ها که همگی انگار گونه‌ای شر و منفعت‌طلبی هستند می‌توان رگه‌هایی از خلاقیت را دید. خانه (ائو) را می توان قدم و بزرگی در کارنامه کوتاه فیلم‌سازی یوسفی نژاد دانست.

خلاصه

داستان حول محور وصیت‌نامه مردی می‌گذارد که در آن اجازه داده جسد او بعد از مرگ به دانشگاه علوم پزشکی اهدا شود اما دختر او مانع عمل به وصیت‌نامه می‌شود.
8

خیلی خوب

ارسال نظر

آدرس ایمیل شما منتشر نخواهد شد.فیلدهایی که باید پر شوند با علامت * نشانگذاری شده‌اند.

شما می‌توانید از این تگ‌های HTML استفاده کنید: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>

*

ورود

پسورد را فراموش کرده‌ام

ورود

ثبت نام