جشنواره فیلم فجر – پلاتو http://pelatto.ir نقد فیلم Mon, 11 Feb 2019 12:10:27 +0000 fa-IR hourly 1 https://wordpress.org/?v=6.2.5 خیلی شیرین خیلی تلخ | یادداشتی بر فیلم قصر شیرین http://pelatto.ir/%db%8c%d8%a7%d8%af%d8%af%d8%a7%d8%b4%d8%aa-%d9%82%d8%b5%d8%b1-%d8%b4%db%8c%d8%b1%db%8c%d9%86/ http://pelatto.ir/%db%8c%d8%a7%d8%af%d8%af%d8%a7%d8%b4%d8%aa-%d9%82%d8%b5%d8%b1-%d8%b4%db%8c%d8%b1%db%8c%d9%86/#respond Mon, 11 Feb 2019 12:10:27 +0000 http://pelatto.ir/?page_id=5778 میرکریمی در جدیدترین اثر خود بار دیگر به سراغ فیلمی جاده‌ای رفته تا سیر تحول یک شخصیت را در طول سفر به نمایش بگذارد. سفری که در همان آغاز فیلم نیز با تعلل‌های فراوانی آغاز می‌گردد و شخصیت اصلی تمام تلاش خود را می‌کند تا اصلا سفری آغاز نشود غافل از این که تقدیر مسیر دیگری را برای او رقم زده است. این فیلم از چند حیث قرابت زیادی با فیلم «خیلی دور، خیلی نزدیک» دارد. فیلمی جاده‌ای که نمایشگر مسیر تحول فردی گرفتار در منویات خویش است و همه‌چیز و همه‌جا اثری از فردی‌ست که فیلم قرار نیست تصویری از او به ما نشان دهد. درواقع همه جا هست و هیچ‌جا نیست. در معنی شدن فرد غایب است که با شخصیت حاضر و اصلی فیلم آشنا می‌شویم و ذره ذره لایه‌های کاراکتر او برای ما آشکار می‌شود. مثلا در جایی که او صحبت‌های فرزندانش باغ عمو مهرداد کنجکاو می‌شود با گوشه‌ای از سختی‌های زندگی همسرش در نبود او آشنا می‌شویم و از طرفی متوجه احساسات به جا مانده در قلب جلال نسب به همسرش می‌شویم؛ حال این حس ناشی از مدیون بودن به او و خانواده‌ش باشد یا عشق. پازل شخصیت جلال به تدریج کامل می‌گردد و با هر اطلاعاتی که از او بدست می‌آوریم و یا حرکتی که از او می‌بینیم بیشتر به تاریکی و بی‌رحمی او پی می‌بریم تا جایی که هر چه به انتهای فیلم نزدیک‌تر می‌شویم تصویری که فیلم از او برای ما می‌سازد نابخشوده‌تر می‌نمایند. شخصیتی که نظیر آن را در حامد بهداد فیلم‌های سد معبر و سعادت‌آباد نیز دیده‌ایم. اما تفاوت ویژه این فیلم قرار گرفتن او در کنار دو کودک معصوم است که کنتراستی از خوبی و بدی را به تصویر می‌کشد. دو کودک نیز شخصیت‌هایی متفاوت دارند و بنظر می‌آید که دختر شخصیتی برونگراتر و معصومانه‌تر دارد و برادرش که کمی از او بزرگتر است و درونگراتر، حواسش بیشتر متوجه اتفاقات تلخ پیرامون است. میرکریمی در این فیلم نیز به جز بازیگر اصلی برای نقش‌های دیگر فیلم به سراغ بازیگران کمتر شناخته شده رفته اما سه بازیگر مهم دیگر فیلم، از جمله دو کودک که کاندید دریافت سیمرغ نیز شده‌اند، بازی‌های درخشانی را ارائه دادند که بدون آن قطعا فیلم چیزی کم داشت و این قطعا نشان از قدرت کارگردانی بالا و توانمندی ویژه میرکریمی در بازی گرفتن دارد. پایان فیلم فضایی متفاوت با مابقی فیلم دارد. گویی در انتها آرامش پس از طوفان (دعوای او با برادر و شوهر خواهر همسرش) سکوتی سنگین حکم‌فرمایی می کند. دختربچه‌ای که تابحال لحظه‌ای ساکت نبود و همواره در حال بازی یا شکایت یا حرف زدن بود حالا دیگر خوابیده و حرفی نمی‌زند. پسربچه نیز اکنون جای زنی که گویی جای مادرش در جلو ماشین نشسته بود را گرفته و همانطور که پدرش نیز می‌گوید همان کاری را می کند که مادرش قبلا در حق پدرش کرده. سکوت و پیوستگی تصویر را اما تصادفی ناگهانی بر هم می‌شکند. گویی باز زندگی موجودی بخاطر خودخواهی جلال بخطر افتاده، اما این بار شاید وقت آن است گوشه‌ای از مهربانی قلب فدا شده شیرین در جلال اثر کند.

نوشته خیلی شیرین خیلی تلخ | یادداشتی بر فیلم قصر شیرین اولین بار در پلاتو پدیدار شد.

]]> میرکریمی در جدیدترین اثر خود بار دیگر به سراغ فیلمی جاده‌ای رفته تا سیر تحول یک شخصیت را در طول سفر به نمایش بگذارد. سفری که در همان آغاز فیلم نیز با تعلل‌های فراوانی آغاز می‌گردد و شخصیت اصلی تمام تلاش خود را می‌کند تا اصلا سفری آغاز نشود غافل از این که تقدیر مسیر دیگری را برای او رقم زده است.
این فیلم از چند حیث قرابت زیادی با فیلم «خیلی دور، خیلی نزدیک» دارد. فیلمی جاده‌ای که نمایشگر مسیر تحول فردی گرفتار در منویات خویش است و همه‌چیز و همه‌جا اثری از فردی‌ست که فیلم قرار نیست تصویری از او به ما نشان دهد. درواقع همه جا هست و هیچ‌جا نیست. در معنی شدن فرد غایب است که با شخصیت حاضر و اصلی فیلم آشنا می‌شویم و ذره ذره لایه‌های کاراکتر او برای ما آشکار می‌شود. مثلا در جایی که او صحبت‌های فرزندانش باغ عمو مهرداد کنجکاو می‌شود با گوشه‌ای از سختی‌های زندگی همسرش در نبود او آشنا می‌شویم و از طرفی متوجه احساسات به جا مانده در قلب جلال نسب به همسرش می‌شویم؛ حال این حس ناشی از مدیون بودن به او و خانواده‌ش باشد یا عشق.
پازل شخصیت جلال به تدریج کامل می‌گردد و با هر اطلاعاتی که از او بدست می‌آوریم و یا حرکتی که از او می‌بینیم بیشتر به تاریکی و بی‌رحمی او پی می‌بریم تا جایی که هر چه به انتهای فیلم نزدیک‌تر می‌شویم تصویری که فیلم از او برای ما می‌سازد نابخشوده‌تر می‌نمایند. شخصیتی که نظیر آن را در حامد بهداد فیلم‌های سد معبر و سعادت‌آباد نیز دیده‌ایم. اما تفاوت ویژه این فیلم قرار گرفتن او در کنار دو کودک معصوم است که کنتراستی از خوبی و بدی را به تصویر می‌کشد. دو کودک نیز شخصیت‌هایی متفاوت دارند و بنظر می‌آید که دختر شخصیتی برونگراتر و معصومانه‌تر دارد و برادرش که کمی از او بزرگتر است و درونگراتر، حواسش بیشتر متوجه اتفاقات تلخ پیرامون است.
میرکریمی در این فیلم نیز به جز بازیگر اصلی برای نقش‌های دیگر فیلم به سراغ بازیگران کمتر شناخته شده رفته اما سه بازیگر مهم دیگر فیلم، از جمله دو کودک که کاندید دریافت سیمرغ نیز شده‌اند، بازی‌های درخشانی را ارائه دادند که بدون آن قطعا فیلم چیزی کم داشت و این قطعا نشان از قدرت کارگردانی بالا و توانمندی ویژه میرکریمی در بازی گرفتن دارد.
پایان فیلم فضایی متفاوت با مابقی فیلم دارد. گویی در انتها آرامش پس از طوفان (دعوای او با برادر و شوهر خواهر همسرش) سکوتی سنگین حکم‌فرمایی می کند. دختربچه‌ای که تابحال لحظه‌ای ساکت نبود و همواره در حال بازی یا شکایت یا حرف زدن بود حالا دیگر خوابیده و حرفی نمی‌زند. پسربچه نیز اکنون جای زنی که گویی جای مادرش در جلو ماشین نشسته بود را گرفته و همانطور که پدرش نیز می‌گوید همان کاری را می کند که مادرش قبلا در حق پدرش کرده. سکوت و پیوستگی تصویر را اما تصادفی ناگهانی بر هم می‌شکند. گویی باز زندگی موجودی بخاطر خودخواهی جلال بخطر افتاده، اما این بار شاید وقت آن است گوشه‌ای از مهربانی قلب فدا شده شیرین در جلال اثر کند.

نوشته خیلی شیرین خیلی تلخ | یادداشتی بر فیلم قصر شیرین اولین بار در پلاتو پدیدار شد.

]]> http://pelatto.ir/%db%8c%d8%a7%d8%af%d8%af%d8%a7%d8%b4%d8%aa-%d9%82%d8%b5%d8%b1-%d8%b4%db%8c%d8%b1%db%8c%d9%86/feed/ 0 شب بی‌پایان | یادداشتی بر فیلم شبی که ماه کامل شد http://pelatto.ir/%db%8c%d8%a7%d8%af%d8%af%d8%a7%d8%b4%d8%aa-%d8%b4%d8%a8%db%8c-%da%a9%d9%87-%d9%85%d8%a7%d9%87-%da%a9%d8%a7%d9%85%d9%84-%d8%b4%d8%af/ http://pelatto.ir/%db%8c%d8%a7%d8%af%d8%af%d8%a7%d8%b4%d8%aa-%d8%b4%d8%a8%db%8c-%da%a9%d9%87-%d9%85%d8%a7%d9%87-%da%a9%d8%a7%d9%85%d9%84-%d8%b4%d8%af/#respond Mon, 11 Feb 2019 10:24:54 +0000 http://pelatto.ir/?page_id=5774 جدیدترین ساخته نرگس آبیار فیلمی نفس‌گیر با ریتمی تند و خوش‌ساخت است. او در این فیلم سراغ سوژه‌ای تلخ که بر اساس داستانی واقعی‌ست رفته و آن را به فیلمی تأثیرگذار در ژانر خود تبدیل کرده است. با وجودی که بنظر می‌رسد داستان فیلم در بخش‌هایی با ماجرای اصلی تفاوت دارد اما شخصیت‌هایی پرداخته و قوی را در فیلم شاهد هستیم که با بازی عالی تمام بازیگران جلوه‌ای دوچندان دارد. الناز شاکردوست نقشی کاملا متفاوت را در این فیلم ایفا می‌کند که به خوبی از پس آن برآمده و به نظر می‌آید فصل جدیدی از بازیگری را برای او رقم خواهد زد. او برخلاف کارهای قبلی خود، بدون تکیه به جذابیت‌های ظاهری‌اش بازی روان و حرفه‌ای را به نمایش می‌گذارد. هوتن شکیبا نیز با بازی متفاوت خود می‌تواند یکی از شانس‌های اصلی سیمرغ به حساب بیاید. فرشته صدرعرفایی نیز با گریم متفاوتش نقشی تأثیرگذار در باورپذیری و درک داستان و شخصیت‌ها دارد. نرگس آبیار در این فیلم توانایی‌های جدیدی نه تنها از خود، بلکه به عنوان یک کارگردان زن به نمایش می‌گذارد. و این تصور کلیشه‌ای که زن‌ها تنها در ساخت فیلم‌های خانوادگی و اجتماعی تبهر دارند را برهم می‌زند. صحنه‌های اکشن، تعقیب و گریز، پرتعلیق که دو ساعت و نیم تماشاگر را بر صندلی خود میخکوب می‌کند تا جایی که در سالن حتی می‌شد صدای ضربان قلب‌ها را شنید. جسارت این فیلم در بیرون کشیدن خود از افتادن به ورطه سانتی‌مانتالیسم و اشک و آه گرفتن از مخاطب نیز تحسین‌برانگیز است. (و شاید برای اولین بار است که فیلمی ایرانی برای نشان دادن بارداری یک زن به جای نشان دادن بهم خوردن حالش سراغ بیبی‌چک می‌رود.) آبیار برای سوژه خود، یعنی اسلامگرایی افراطی در دنیای امروزی، راه سخت را برای پرداختن به آن انتخاب می‌کند؛ یعنی سیر تبدیل یک انسان به موجودی جنایتکار که دیگر خودش هم خودش را نمی‌شناسد. البته فیلم خود را به یک کلاس درس یا پرسش و پاسخ برای جواب دادن به افکار افراطی و فاجعه‌بار آنان برای مخاطب تبدیل نمی‌کند، بلکه هولناک بودن این رویه را طول فیلم در عمل به تصویر کشیده و در پایان به اوج خود می‌رساند. یکی از نکات مثبت این فیلم در همین‌جاست. یعنی با وجودی که برچسب سمپات بودن با گروهک ریگی را به آن می‌زنند اما درواقع در تلاش برای اثبات این موضوع است که این افراد از جایی جز همین اجتماع برنمی‌آیند و در جایی از زبان مادر ریگی‌ها، بدون آن که به شعارزدگی بیفتد، می‌گوید از فقر و بیکاری بی‌حد است که جوانان به سمت و سوی این افکار و راه‌ها می‌روند.

نوشته شب بی‌پایان | یادداشتی بر فیلم شبی که ماه کامل شد اولین بار در پلاتو پدیدار شد.

]]> جدیدترین ساخته نرگس آبیار فیلمی نفس‌گیر با ریتمی تند و خوش‌ساخت است. او در این فیلم سراغ سوژه‌ای تلخ که بر اساس داستانی واقعی‌ست رفته و آن را به فیلمی تأثیرگذار در ژانر خود تبدیل کرده است.
با وجودی که بنظر می‌رسد داستان فیلم در بخش‌هایی با ماجرای اصلی تفاوت دارد اما شخصیت‌هایی پرداخته و قوی را در فیلم شاهد هستیم که با بازی عالی تمام بازیگران جلوه‌ای دوچندان دارد. الناز شاکردوست نقشی کاملا متفاوت را در این فیلم ایفا می‌کند که به خوبی از پس آن برآمده و به نظر می‌آید فصل جدیدی از بازیگری را برای او رقم خواهد زد. او برخلاف کارهای قبلی خود، بدون تکیه به جذابیت‌های ظاهری‌اش بازی روان و حرفه‌ای را به نمایش می‌گذارد. هوتن شکیبا نیز با بازی متفاوت خود می‌تواند یکی از شانس‌های اصلی سیمرغ به حساب بیاید. فرشته صدرعرفایی نیز با گریم متفاوتش نقشی تأثیرگذار در باورپذیری و درک داستان و شخصیت‌ها دارد.
نرگس آبیار در این فیلم توانایی‌های جدیدی نه تنها از خود، بلکه به عنوان یک کارگردان زن به نمایش می‌گذارد. و این تصور کلیشه‌ای که زن‌ها تنها در ساخت فیلم‌های خانوادگی و اجتماعی تبهر دارند را برهم می‌زند. صحنه‌های اکشن، تعقیب و گریز، پرتعلیق که دو ساعت و نیم تماشاگر را بر صندلی خود میخکوب می‌کند تا جایی که در سالن حتی می‌شد صدای ضربان قلب‌ها را شنید.
جسارت این فیلم در بیرون کشیدن خود از افتادن به ورطه سانتی‌مانتالیسم و اشک و آه گرفتن از مخاطب نیز تحسین‌برانگیز است. (و شاید برای اولین بار است که فیلمی ایرانی برای نشان دادن بارداری یک زن به جای نشان دادن بهم خوردن حالش سراغ بیبی‌چک می‌رود.)
آبیار برای سوژه خود، یعنی اسلامگرایی افراطی در دنیای امروزی، راه سخت را برای پرداختن به آن انتخاب می‌کند؛ یعنی سیر تبدیل یک انسان به موجودی جنایتکار که دیگر خودش هم خودش را نمی‌شناسد. البته فیلم خود را به یک کلاس درس یا پرسش و پاسخ برای جواب دادن به افکار افراطی و فاجعه‌بار آنان برای مخاطب تبدیل نمی‌کند، بلکه هولناک بودن این رویه را طول فیلم در عمل به تصویر کشیده و در پایان به اوج خود می‌رساند.
یکی از نکات مثبت این فیلم در همین‌جاست. یعنی با وجودی که برچسب سمپات بودن با گروهک ریگی را به آن می‌زنند اما درواقع در تلاش برای اثبات این موضوع است که این افراد از جایی جز همین اجتماع برنمی‌آیند و در جایی از زبان مادر ریگی‌ها، بدون آن که به شعارزدگی بیفتد، می‌گوید از فقر و بیکاری بی‌حد است که جوانان به سمت و سوی این افکار و راه‌ها می‌روند.

نوشته شب بی‌پایان | یادداشتی بر فیلم شبی که ماه کامل شد اولین بار در پلاتو پدیدار شد.

]]> http://pelatto.ir/%db%8c%d8%a7%d8%af%d8%af%d8%a7%d8%b4%d8%aa-%d8%b4%d8%a8%db%8c-%da%a9%d9%87-%d9%85%d8%a7%d9%87-%da%a9%d8%a7%d9%85%d9%84-%d8%b4%d8%af/feed/ 0 دنده عقب | نگاهی به فیلم جاده قدیم http://pelatto.ir/%d8%af%d9%86%d8%af%d9%87-%d8%b9%d9%82%d8%a8-%d9%86%da%af%d8%a7%d9%87%db%8c-%d8%a8%d9%87-%d9%81%db%8c%d9%84%d9%85-%d8%ac%d8%a7%d8%af%d9%87-%d9%82%d8%af%db%8c%d9%85/ http://pelatto.ir/%d8%af%d9%86%d8%af%d9%87-%d8%b9%d9%82%d8%a8-%d9%86%da%af%d8%a7%d9%87%db%8c-%d8%a8%d9%87-%d9%81%db%8c%d9%84%d9%85-%d8%ac%d8%a7%d8%af%d9%87-%d9%82%d8%af%db%8c%d9%85/#respond Wed, 21 Feb 2018 12:12:42 +0000 http://pelatto.ir/?page_id=5356 جاده قدیم از آن دست فیلم‌هایی است که چه در اجرا و چه در طرح موضوع شکست می‌خورند. روایت داستان تعرض و خشونت علیه زنان سابقه دوری در سینمای ایران ندارد اما در همین مدت کوتاه فیلم‌های زیادی در این رابطه ساخته‌شده‌اند که البته نمونه‌های ناموفق بسیاری را می‌توان مثال زد که حتی در فیلم‌نامه نتوانسته‌اند به‌درستی طرح موضوع کنند. جاده قدیم نیز از این قاعده جدا نیست. سخت است دیدنِ این میزان از نزول در فیلمی از کارگردان تحسین‌شده زندان زنان که حتی از نشان دادنِ درست و ساده شخصیتِ زنی آسیب‌دیده و افسرده هم عاجز است. فارغ از کارگردانی و هدایت بازیگران فیلم بیشترین لطمه را فیلم‌نامه خورده که داستان در آن رهاشده شخصیت‌ها تعامل منطقی با یکدیگر ندارند و جز طرح موضوعی دردناک که آن‌هم در جزییات و پردازش آن‌قدر دم‌دستی تصویر می‌شود که انگیزه‌ای برای دنبال کردن ماجرا ایجاد نمی‌کند. آیا راه دیگری برای ساختِ زنی آزاردیده جز مرور کابوس شبانه و دادو فریادهای تصنعی روزانه وجود ندارد ؟ آیا تلنگر یک خاطره می‌تواند چنان تحول عظیمی در قهرمان ما به وجود آورد که جدای از بهبود درد خود می‌تواند جلوی رنج دیگر زنان را هم بگیرد و همزنان نقشه مفسدان اقتصادی را هم نقش بر آب کند ؟ امیدواریم پاسخ سؤال‌ها را خارج از جدل کلامی خانم حکمت و مسئولین برگزاری جشنواره در فضایی دور از جنجال بشنویم هرچند جاده قدیم خود در قامت فیلم باید بتواند مخاطب را نسبت به بدیهی‌ترین پرسش‌ها قانع کند.

نوشته دنده عقب | نگاهی به فیلم جاده قدیم اولین بار در پلاتو پدیدار شد.

]]> جاده قدیم از آن دست فیلم‌هایی است که چه در اجرا و چه در طرح موضوع شکست می‌خورند. روایت داستان تعرض و خشونت علیه زنان سابقه دوری در سینمای ایران ندارد اما در همین مدت کوتاه فیلم‌های زیادی در این رابطه ساخته‌شده‌اند که البته نمونه‌های ناموفق بسیاری را می‌توان مثال زد که حتی در فیلم‌نامه نتوانسته‌اند به‌درستی طرح موضوع کنند. جاده قدیم نیز از این قاعده جدا نیست. سخت است دیدنِ این میزان از نزول در فیلمی از کارگردان تحسین‌شده زندان زنان که حتی از نشان دادنِ درست و ساده شخصیتِ زنی آسیب‌دیده و افسرده هم عاجز است. فارغ از کارگردانی و هدایت بازیگران فیلم بیشترین لطمه را فیلم‌نامه خورده که داستان در آن رهاشده شخصیت‌ها تعامل منطقی با یکدیگر ندارند و جز طرح موضوعی دردناک که آن‌هم در جزییات و پردازش آن‌قدر دم‌دستی تصویر می‌شود که انگیزه‌ای برای دنبال کردن ماجرا ایجاد نمی‌کند. آیا راه دیگری برای ساختِ زنی آزاردیده جز مرور کابوس شبانه و دادو فریادهای تصنعی روزانه وجود ندارد ؟ آیا تلنگر یک خاطره می‌تواند چنان تحول عظیمی در قهرمان ما به وجود آورد که جدای از بهبود درد خود می‌تواند جلوی رنج دیگر زنان را هم بگیرد و همزنان نقشه مفسدان اقتصادی را هم نقش بر آب کند ؟ امیدواریم پاسخ سؤال‌ها را خارج از جدل کلامی خانم حکمت و مسئولین برگزاری جشنواره در فضایی دور از جنجال بشنویم هرچند جاده قدیم خود در قامت فیلم باید بتواند مخاطب را نسبت به بدیهی‌ترین پرسش‌ها قانع کند.

نوشته دنده عقب | نگاهی به فیلم جاده قدیم اولین بار در پلاتو پدیدار شد.

]]> http://pelatto.ir/%d8%af%d9%86%d8%af%d9%87-%d8%b9%d9%82%d8%a8-%d9%86%da%af%d8%a7%d9%87%db%8c-%d8%a8%d9%87-%d9%81%db%8c%d9%84%d9%85-%d8%ac%d8%a7%d8%af%d9%87-%d9%82%d8%af%db%8c%d9%85/feed/ 0 منطقِ بی منطق|نگاهی به فیلم سوءتفاهم http://pelatto.ir/%d9%85%d9%86%d8%b7%d9%82%d9%90-%d8%a8%db%8c-%d9%85%d9%86%d8%b7%d9%82%d9%86%da%af%d8%a7%d9%87%db%8c-%d8%a8%d9%87-%d9%81%db%8c%d9%84%d9%85-%d8%b3%d9%88%d8%a1%d8%aa%d9%81%d8%a7%d9%87%d9%85/ http://pelatto.ir/%d9%85%d9%86%d8%b7%d9%82%d9%90-%d8%a8%db%8c-%d9%85%d9%86%d8%b7%d9%82%d9%86%da%af%d8%a7%d9%87%db%8c-%d8%a8%d9%87-%d9%81%db%8c%d9%84%d9%85-%d8%b3%d9%88%d8%a1%d8%aa%d9%81%d8%a7%d9%87%d9%85/#respond Wed, 21 Feb 2018 11:51:08 +0000 http://pelatto.ir/?page_id=5353 سوءتفاهم قرار است فیلمی باشد بازیگوش و سیاه که مدام می‌خواهد به مخاطب سردرگمش رودست بزند و در پایان با گره‌افکنی نهایی او را شگفت‌زده کند که البته با روندی که در طول داستان طی می‌شود عملاً این اتفاق نمی‌افتد . از علاقه معتمدی به فضاهای استیلیزه و کنترل بازیگران در جنس سینمایی که می‌پسندد مطلعیم و سوءتفاهم نیز این امر به موفقیت انجام‌شده اما فیلم هرچقدر در کارگردانی و بازی موفق است در ایجاد لحن و فضاسازی ناکام می‌ماند. جدای از بحث روند اتفاقات در فیلم‌نامه که بعضاً تو ذوق می‌زند (مانند بازی با قوطی سم) فیلم چیزی میان معمای استنلی دانن و فارگوی برادران کوئن معلق مانده. شخصیت‌ها به جنس فضای ایجادشده نمی‌خورند ، مقایسه کنید شخصیت مردد کامبیز دیرباز را در تقابل با کاراکتر تمامیت‌خواه و به‌ظاهر منطق‌گرای مریلا زارعی که قرار است در عین عشق نهانی مغز متفکر داستان باشد و البته تیپِ دستیارِ بزن‌بهادر و بامزه‌ای که پژمان جمشیدی در اجرای درستش تمام سعی‌اش را می‌کند. فیلم اساساً در یک‌سوم ابتدایی‌اش درست شکل نمی‌گیرد و در میانه به ورطه تکرار در ایده‌های کلیشه‌ای گرفتار می‌شود و اگر یک‌سوم پایانی و حضور جذاب مهدی فخیم زداه نبود تحمل آن طاقت‌فرسا می‌شد. سوءتفاهم هرچقدر در اجرا از بازی بازیگران تا کارگردانی مسلط معتمدی در فضایی محدود انرژی می‌گیرد از فیلم‌نامه و پیچیدگی نه‌چندان ضروری و لحن آشفته‌اش ضربه می‌خورد. نتیجه کار فیلمی ست که هرچند می‌تواند مخاطبان صبور را تا انتها به دنبال خود بکشاند اما بعد از پایان‌بندی شاید تأثیری در ذهن بیننده‌ای که تا حدی از روند ماجرا گیج شده نمی‌گذارد.

نوشته منطقِ بی منطق|نگاهی به فیلم سوءتفاهم اولین بار در پلاتو پدیدار شد.

]]> سوءتفاهم قرار است فیلمی باشد بازیگوش و سیاه که مدام می‌خواهد به مخاطب سردرگمش رودست بزند و در پایان با گره‌افکنی نهایی او را شگفت‌زده کند که البته با روندی که در طول داستان طی می‌شود عملاً این اتفاق نمی‌افتد . از علاقه معتمدی به فضاهای استیلیزه و کنترل بازیگران در جنس سینمایی که می‌پسندد مطلعیم و سوءتفاهم نیز این امر به موفقیت انجام‌شده اما فیلم هرچقدر در کارگردانی و بازی موفق است در ایجاد لحن و فضاسازی ناکام می‌ماند. جدای از بحث روند اتفاقات در فیلم‌نامه که بعضاً تو ذوق می‌زند (مانند بازی با قوطی سم) فیلم چیزی میان معمای استنلی دانن و فارگوی برادران کوئن معلق مانده. شخصیت‌ها به جنس فضای ایجادشده نمی‌خورند ، مقایسه کنید شخصیت مردد کامبیز دیرباز را در تقابل با کاراکتر تمامیت‌خواه و به‌ظاهر منطق‌گرای مریلا زارعی که قرار است در عین عشق نهانی مغز متفکر داستان باشد و البته تیپِ دستیارِ بزن‌بهادر و بامزه‌ای که پژمان جمشیدی در اجرای درستش تمام سعی‌اش را می‌کند. فیلم اساساً در یک‌سوم ابتدایی‌اش درست شکل نمی‌گیرد و در میانه به ورطه تکرار در ایده‌های کلیشه‌ای گرفتار می‌شود و اگر یک‌سوم پایانی و حضور جذاب مهدی فخیم زداه نبود تحمل آن طاقت‌فرسا می‌شد. سوءتفاهم هرچقدر در اجرا از بازی بازیگران تا کارگردانی مسلط معتمدی در فضایی محدود انرژی می‌گیرد از فیلم‌نامه و پیچیدگی نه‌چندان ضروری و لحن آشفته‌اش ضربه می‌خورد. نتیجه کار فیلمی ست که هرچند می‌تواند مخاطبان صبور را تا انتها به دنبال خود بکشاند اما بعد از پایان‌بندی شاید تأثیری در ذهن بیننده‌ای که تا حدی از روند ماجرا گیج شده نمی‌گذارد.

نوشته منطقِ بی منطق|نگاهی به فیلم سوءتفاهم اولین بار در پلاتو پدیدار شد.

]]> http://pelatto.ir/%d9%85%d9%86%d8%b7%d9%82%d9%90-%d8%a8%db%8c-%d9%85%d9%86%d8%b7%d9%82%d9%86%da%af%d8%a7%d9%87%db%8c-%d8%a8%d9%87-%d9%81%db%8c%d9%84%d9%85-%d8%b3%d9%88%d8%a1%d8%aa%d9%81%d8%a7%d9%87%d9%85/feed/ 0 بر فراز ابرها|نگاهی به فیلم سرو زیر آب http://pelatto.ir/%d8%a8%d8%b1-%d9%81%d8%b1%d8%a7%d8%b2-%d8%a7%d8%a8%d8%b1%d9%87%d8%a7%d9%86%da%af%d8%a7%d9%87%db%8c-%d8%a8%d9%87-%d9%81%db%8c%d9%84%d9%85-%d8%b3%d8%b1%d9%88-%d8%b2%db%8c%d8%b1-%d8%a2%d8%a8/ http://pelatto.ir/%d8%a8%d8%b1-%d9%81%d8%b1%d8%a7%d8%b2-%d8%a7%d8%a8%d8%b1%d9%87%d8%a7%d9%86%da%af%d8%a7%d9%87%db%8c-%d8%a8%d9%87-%d9%81%db%8c%d9%84%d9%85-%d8%b3%d8%b1%d9%88-%d8%b2%db%8c%d8%b1-%d8%a2%d8%a8/#respond Wed, 21 Feb 2018 11:49:17 +0000 http://pelatto.ir/?page_id=5351 بعد از دیدن ملکه و بیداری رؤیاها انگیزه بسیاری برای دیدن سرو زیرآب جدیدترین اثر محمدعلی باشه آهنگر وجود داشت؛ انتظاری که برآورده نشد. فیلم یک ایده خلاقانه ابتدایی دارد که در ادامه کم‌جان اجرا می‌شود روایتی ازیکسان بودنِ نام دو شهید که پیکر یکی پیداشده و هم‌زمان دو خانواده نسبت به آن مدعی می‌شوند. ایراد اصلی سرو زیرآب به فیلم‌نامه ای برمی‌گردد که دیر شروع می‌شود و نمی‌تواند از ظرفیت دراماتیکی که سوژه‌ای چنین حساس در اختیارش گذاشته درست استفاده کند. داستان درست درجایی که می‌تواند به اوج برسد دوپاره می‌شود و بی‌رمق در دو فضای مختلف ادامه پیدا می‌کند شاید اگر بازی‌های درخشان مهتاب نصیرپور و همایون ارشادی و حضور کوتاه اما درخشان ستاره اسکندری نبود در میانه با تله‌فیلمی سفارشی اشتباه گرفته می‌شد که سعی می‌کند بدون هیچ‌گونه تلاشی برای در گیرکردن مخاطب فقط داستان را به هر شکلی پیش ببرد. در یک‌سوم پایانی و گره داستانی مناسبی که فیلم اضافه و در پایان به داد فیلم می‌رسد فیلم دوباره جان می‌گیرد و می‌تواند پایان‌بندی قابل قبولی را رقم بزند. باشه آهنگر که از معدود کارگردانان سینمای جنگ است که سعی در بازتعریف متفاوت از حوادث آن برهه زمانی دارد و همیشه سعی کرده علاوه بر شخصیت‌پردازی مناسب مشابه آنچه در فرزند خاک اتفاق افتاد از تمهیدات فنی و تکنیک سینمایی مناسبی مانند ملکه نیز استفاده کند در سرو زر آب نیز بااینکه فیلم در حاشیه جنگ تعریف می‌شود ما با انبوهی از توجه به جزییات بصری مواجهیم که در کمتر فیلمی در این ژانر می‌بینیم از نماهای باز سالن شناسایی پیکر شهیدان تا نماهای نظر‌گاه از آمبولانس که گوشه‌ای از اسلحه در کادر است و یا شستشو سم‌پاشی واگن‌های حامل پیکر شهدا همگی از پیوند کارگردانی مناسب باشه آهنگر و تسلطِ علیرضا زرین‌دست خبر می‌دهند که سرو زیرآب را حداقل در فرم بصری فیلمی قابل‌تأمل می‌سازد.

نوشته بر فراز ابرها|نگاهی به فیلم سرو زیر آب اولین بار در پلاتو پدیدار شد.

]]> بعد از دیدن ملکه و بیداری رؤیاها انگیزه بسیاری برای دیدن سرو زیرآب جدیدترین اثر محمدعلی باشه آهنگر وجود داشت؛ انتظاری که برآورده نشد. فیلم یک ایده خلاقانه ابتدایی دارد که در ادامه کم‌جان اجرا می‌شود روایتی ازیکسان بودنِ نام دو شهید که پیکر یکی پیداشده و هم‌زمان دو خانواده نسبت به آن مدعی می‌شوند. ایراد اصلی سرو زیرآب به فیلم‌نامه ای برمی‌گردد که دیر شروع می‌شود و نمی‌تواند از ظرفیت دراماتیکی که سوژه‌ای چنین حساس در اختیارش گذاشته درست استفاده کند. داستان درست درجایی که می‌تواند به اوج برسد دوپاره می‌شود و بی‌رمق در دو فضای مختلف ادامه پیدا می‌کند شاید اگر بازی‌های درخشان مهتاب نصیرپور و همایون ارشادی و حضور کوتاه اما درخشان ستاره اسکندری نبود در میانه با تله‌فیلمی سفارشی اشتباه گرفته می‌شد که سعی می‌کند بدون هیچ‌گونه تلاشی برای در گیرکردن مخاطب فقط داستان را به هر شکلی پیش ببرد. در یک‌سوم پایانی و گره داستانی مناسبی که فیلم اضافه و در پایان به داد فیلم می‌رسد فیلم دوباره جان می‌گیرد و می‌تواند پایان‌بندی قابل قبولی را رقم بزند. باشه آهنگر که از معدود کارگردانان سینمای جنگ است که سعی در بازتعریف متفاوت از حوادث آن برهه زمانی دارد و همیشه سعی کرده علاوه بر شخصیت‌پردازی مناسب مشابه آنچه در فرزند خاک اتفاق افتاد از تمهیدات فنی و تکنیک سینمایی مناسبی مانند ملکه نیز استفاده کند در سرو زر آب نیز بااینکه فیلم در حاشیه جنگ تعریف می‌شود ما با انبوهی از توجه به جزییات بصری مواجهیم که در کمتر فیلمی در این ژانر می‌بینیم از نماهای باز سالن شناسایی پیکر شهیدان تا نماهای نظر‌گاه از آمبولانس که گوشه‌ای از اسلحه در کادر است و یا شستشو سم‌پاشی واگن‌های حامل پیکر شهدا همگی از پیوند کارگردانی مناسب باشه آهنگر و تسلطِ علیرضا زرین‌دست خبر می‌دهند که سرو زیرآب را حداقل در فرم بصری فیلمی قابل‌تأمل می‌سازد.

نوشته بر فراز ابرها|نگاهی به فیلم سرو زیر آب اولین بار در پلاتو پدیدار شد.

]]> http://pelatto.ir/%d8%a8%d8%b1-%d9%81%d8%b1%d8%a7%d8%b2-%d8%a7%d8%a8%d8%b1%d9%87%d8%a7%d9%86%da%af%d8%a7%d9%87%db%8c-%d8%a8%d9%87-%d9%81%db%8c%d9%84%d9%85-%d8%b3%d8%b1%d9%88-%d8%b2%db%8c%d8%b1-%d8%a2%d8%a8/feed/ 0 مادرانه|نگاهی به فیلم دارکوب http://pelatto.ir/%d9%85%d8%a7%d8%af%d8%b1%d8%a7%d9%86%d9%87%d9%86%da%af%d8%a7%d9%87%db%8c-%d8%a8%d9%87-%d9%81%db%8c%d9%84%d9%85-%d8%af%d8%a7%d8%b1%da%a9%d9%88%d8%a8/ http://pelatto.ir/%d9%85%d8%a7%d8%af%d8%b1%d8%a7%d9%86%d9%87%d9%86%da%af%d8%a7%d9%87%db%8c-%d8%a8%d9%87-%d9%81%db%8c%d9%84%d9%85-%d8%af%d8%a7%d8%b1%da%a9%d9%88%d8%a8/#respond Wed, 21 Feb 2018 11:36:31 +0000 http://pelatto.ir/?page_id=5343 بعد از درام سیاسی سیانور بهروز شعیبی این بار با دارکوب سراغ ملودرام اجتماعی با موضوعی تلخ رفته که برخلاف توصیف‌های انجام‌شده که فیلم را با موضوع کودک فروشی دانسته‌اند فیلم بیشتر بر مبنای دغدغه‌های مادرانه شکل می‌گیرد مادری که گناه رها کردن و مرگ فرزند تأثیری عمیق و مخرب بر او می‌گذارد مادری که نمی‌خواهد فرزندش را بفروشد و مادری که نمی‌خواهد نامادری باشد. دارکوب هرچقدر که بر طرح ایده مرکزی خوب قدرتمند عمل می‌کند در شکل دادن به شخصیت‌های فرعی و خورده داستان‌ها ناکام می‌ماند و درنتیجه فیلم داستان و ایده ای جذاب و تک خطی دارد که سارا بهرامی آن را یک‌تنه پیش می‌برد و بقیه کاراکترها عملاً در حد تیپ هم پرداخت نمی‌شوند. فیلم با احساسات گرایی و تنش‌هایی که از فرط تکرار توی ذوق می‌زنند عملاً در سطح می‌ماند و حتی در نشان دادن علت مشکلات میان شخصیت‌ها نیز ضعیف عمل می‌کند. دقت کنید در شکل گفتنِ زودهنگام و بی موقعِ راز خانواده در همان ابتدای ماجرا که در میزانسنی سرد و خنثی شکل می گیرد و با لحن همیشگی امین حیایی و بازی یکنواخت مهناز افشار که هیجانی را در مخاطب برنمی انگیزد و تکلیف مخاطب را خیلی زودتر از پایان فیلم مشخص می‌کند. در ادامه چیزی نمی ماند جز کشمکش‌های بی‌پایان میان زن معتاد و طردشده و مرد موفقی که سعی می‌کند موقعیت برتر خود را به هر شکل حفظ کند و داستانک هایی که هیچ‌کدام به سرانجامی مناسب در دل داستان اصلی نمی‌رسند. تنها نکته شگفت‌انگیز بازی سارا بهرامی در نقش مادری معتاد و ازهم‌گسیخته است که بهرامی نه با رویکرد معمول و نمونه‌ها پرشمار مشابه بلکه با فرورفتن در نقش و درک صحیح از روند قصه آن را بازی می‌کند. معتادی که خنگ و احمق نیست و بیشتر مادری شرمگین و تندخوی است تا مصرف‌کننده‌ای بیچاره و دربه‌در. شعیبی در مداری مشخص آثاری می‌سازد که نه خیلی درخشانند نه غیرقابل‌تحمل اما دارکوب را باید در خوش‌بینانه‌ترین حالت درجا زدن دانست برای کارگردانی که با سیانور تا حدی امیدوارمان کرده بود.

نوشته مادرانه|نگاهی به فیلم دارکوب اولین بار در پلاتو پدیدار شد.

]]> بعد از درام سیاسی سیانور بهروز شعیبی این بار با دارکوب سراغ ملودرام اجتماعی با موضوعی تلخ رفته که برخلاف توصیف‌های انجام‌شده که فیلم را با موضوع کودک فروشی دانسته‌اند فیلم بیشتر بر مبنای دغدغه‌های مادرانه شکل می‌گیرد مادری که گناه رها کردن و مرگ فرزند تأثیری عمیق و مخرب بر او می‌گذارد مادری که نمی‌خواهد فرزندش را بفروشد و مادری که نمی‌خواهد نامادری باشد. دارکوب هرچقدر که بر طرح ایده مرکزی خوب قدرتمند عمل می‌کند در شکل دادن به شخصیت‌های فرعی و خورده داستان‌ها ناکام می‌ماند و درنتیجه فیلم داستان و ایده ای جذاب و تک خطی دارد که سارا بهرامی آن را یک‌تنه پیش می‌برد و بقیه کاراکترها عملاً در حد تیپ هم پرداخت نمی‌شوند. فیلم با احساسات گرایی و تنش‌هایی که از فرط تکرار توی ذوق می‌زنند عملاً در سطح می‌ماند و حتی در نشان دادن علت مشکلات میان شخصیت‌ها نیز ضعیف عمل می‌کند. دقت کنید در شکل گفتنِ زودهنگام و بی موقعِ راز خانواده در همان ابتدای ماجرا که در میزانسنی سرد و خنثی شکل می گیرد و با لحن همیشگی امین حیایی و بازی یکنواخت مهناز افشار که هیجانی را در مخاطب برنمی انگیزد و تکلیف مخاطب را خیلی زودتر از پایان فیلم مشخص می‌کند. در ادامه چیزی نمی ماند جز کشمکش‌های بی‌پایان میان زن معتاد و طردشده و مرد موفقی که سعی می‌کند موقعیت برتر خود را به هر شکل حفظ کند و داستانک هایی که هیچ‌کدام به سرانجامی مناسب در دل داستان اصلی نمی‌رسند. تنها نکته شگفت‌انگیز بازی سارا بهرامی در نقش مادری معتاد و ازهم‌گسیخته است که بهرامی نه با رویکرد معمول و نمونه‌ها پرشمار مشابه بلکه با فرورفتن در نقش و درک صحیح از روند قصه آن را بازی می‌کند. معتادی که خنگ و احمق نیست و بیشتر مادری شرمگین و تندخوی است تا مصرف‌کننده‌ای بیچاره و دربه‌در. شعیبی در مداری مشخص آثاری می‌سازد که نه خیلی درخشانند نه غیرقابل‌تحمل اما دارکوب را باید در خوش‌بینانه‌ترین حالت درجا زدن دانست برای کارگردانی که با سیانور تا حدی امیدوارمان کرده بود.

نوشته مادرانه|نگاهی به فیلم دارکوب اولین بار در پلاتو پدیدار شد.

]]> http://pelatto.ir/%d9%85%d8%a7%d8%af%d8%b1%d8%a7%d9%86%d9%87%d9%86%da%af%d8%a7%d9%87%db%8c-%d8%a8%d9%87-%d9%81%db%8c%d9%84%d9%85-%d8%af%d8%a7%d8%b1%da%a9%d9%88%d8%a8/feed/ 0 سرخوشانه|نه گاهی به فیلم مصادره http://pelatto.ir/%d8%b3%d8%b1%d8%ae%d9%88%d8%b4%d8%a7%d9%86%d9%87%d9%86%d9%87-%da%af%d8%a7%d9%87%db%8c-%d8%a8%d9%87-%d9%81%db%8c%d9%84%d9%85-%d9%85%d8%b5%d8%a7%d8%af%d8%b1%d9%87/ http://pelatto.ir/%d8%b3%d8%b1%d8%ae%d9%88%d8%b4%d8%a7%d9%86%d9%87%d9%86%d9%87-%da%af%d8%a7%d9%87%db%8c-%d8%a8%d9%87-%d9%81%db%8c%d9%84%d9%85-%d9%85%d8%b5%d8%a7%d8%af%d8%b1%d9%87/#respond Wed, 21 Feb 2018 11:27:52 +0000 http://pelatto.ir/?page_id=5335 انتخاب ژانر کمدی می‌تواند انتخابی سهل و ممتنع برای کارگردانی باشد که فیلم اولش را می‌سازد همان‌قدر که امکان دارد با مؤلفه‌های آشنای کمدی دم‌دستی مرسوم روز سینمای ایران فیلم در گیشه حداقل موفق باشد ، می‌تواند با بازخوردهای منفی و عدم جدی گرفته شدن کار را برای ادامه حرفه بعد از فیلم اول سخت کند. مهران احمدی اما توانسته قدم اول را بلند و تقریباً موفق بردارد. فیلم با توجه به جنس کمدی‌های موجود در گیشه بر لبه باریکی از خلق موقعیت‌های مشابه در کمدی موقعیت حرکت می‌کند و سعی دارد از افتادن در دام نمونه‌های مشابه که بیشتر ترکیبی از لودگی و سطحی‌نگری هستند ، خودداری کند. احمدی با توجه به سابقه بازیگری درک درست و مناسبی از جنس بازی رضا عطاران دارد موفق می‌شود ترکیب خوبی از شخصیت اصلی ماجرا و ویژگی‌های جذاب بازی عطاران بسازد که تا انتها موتور محرکه فیلم باقی بماند. ایرادی که دیگر فیلم‌های عطاران به حضور او آن‌قدر بها می‌دهند که فیلم‌نامه و طراحی جزییات داستان در فیلم‌نامه در اولویت بعدی قرار می‌گیرد اما در مصادره که فیلم‌نامه‌ی کاملی دارد از این موضوع لطمه‌ای نمی‌خورد هرچند که روند اتفاقات و ریتم فیلم در نیمه اول به‌درستی کار می‌کنند اما در نیمه دوم داستان از نفس می‌افتد قصه کش‌دار می‌شود و نمی‌تواند انتظاری که ابتدای فیلم شکل‌گرفته را برآورده کند. مصادره فارغ از فیلم اولی بودن فیلم خوب و قابل‌احترامی است و می‌توان به مهران احمدی نیز که نشان داده سینما دغدغه اصلی‌اش است امیدوار بود تا جنس سینمای خود را در آثار بعدی بیشتر با مخاطبان جدی سینما سهیم کند.

نوشته سرخوشانه|نه گاهی به فیلم مصادره اولین بار در پلاتو پدیدار شد.

]]> انتخاب ژانر کمدی می‌تواند انتخابی سهل و ممتنع برای کارگردانی باشد که فیلم اولش را می‌سازد همان‌قدر که امکان دارد با مؤلفه‌های آشنای کمدی دم‌دستی مرسوم روز سینمای ایران فیلم در گیشه حداقل موفق باشد ، می‌تواند با بازخوردهای منفی و عدم جدی گرفته شدن کار را برای ادامه حرفه بعد از فیلم اول سخت کند. مهران احمدی اما توانسته قدم اول را بلند و تقریباً موفق بردارد. فیلم با توجه به جنس کمدی‌های موجود در گیشه بر لبه باریکی از خلق موقعیت‌های مشابه در کمدی موقعیت حرکت می‌کند و سعی دارد از افتادن در دام نمونه‌های مشابه که بیشتر ترکیبی از لودگی و سطحی‌نگری هستند ، خودداری کند. احمدی با توجه به سابقه بازیگری درک درست و مناسبی از جنس بازی رضا عطاران دارد موفق می‌شود ترکیب خوبی از شخصیت اصلی ماجرا و ویژگی‌های جذاب بازی عطاران بسازد که تا انتها موتور محرکه فیلم باقی بماند. ایرادی که دیگر فیلم‌های عطاران به حضور او آن‌قدر بها می‌دهند که فیلم‌نامه و طراحی جزییات داستان در فیلم‌نامه در اولویت بعدی قرار می‌گیرد اما در مصادره که فیلم‌نامه‌ی کاملی دارد از این موضوع لطمه‌ای نمی‌خورد هرچند که روند اتفاقات و ریتم فیلم در نیمه اول به‌درستی کار می‌کنند اما در نیمه دوم داستان از نفس می‌افتد قصه کش‌دار می‌شود و نمی‌تواند انتظاری که ابتدای فیلم شکل‌گرفته را برآورده کند. مصادره فارغ از فیلم اولی بودن فیلم خوب و قابل‌احترامی است و می‌توان به مهران احمدی نیز که نشان داده سینما دغدغه اصلی‌اش است امیدوار بود تا جنس سینمای خود را در آثار بعدی بیشتر با مخاطبان جدی سینما سهیم کند.

نوشته سرخوشانه|نه گاهی به فیلم مصادره اولین بار در پلاتو پدیدار شد.

]]> http://pelatto.ir/%d8%b3%d8%b1%d8%ae%d9%88%d8%b4%d8%a7%d9%86%d9%87%d9%86%d9%87-%da%af%d8%a7%d9%87%db%8c-%d8%a8%d9%87-%d9%81%db%8c%d9%84%d9%85-%d9%85%d8%b5%d8%a7%d8%af%d8%b1%d9%87/feed/ 0 به وقتِ احساس|نگاهی به فیلم “به وقت شام” http://pelatto.ir/%d8%a8%d9%87-%d9%88%d9%82%d8%aa%d9%90-%d8%a7%d8%ad%d8%b3%d8%a7%d8%b3%d9%86%da%af%d8%a7%d9%87%db%8c-%d8%a8%d9%87-%d9%81%db%8c%d9%84%d9%85-%d8%a8%d9%87-%d9%88%d9%82%d8%aa-%d8%b4%d8%a7%d9%85/ http://pelatto.ir/%d8%a8%d9%87-%d9%88%d9%82%d8%aa%d9%90-%d8%a7%d8%ad%d8%b3%d8%a7%d8%b3%d9%86%da%af%d8%a7%d9%87%db%8c-%d8%a8%d9%87-%d9%81%db%8c%d9%84%d9%85-%d8%a8%d9%87-%d9%88%d9%82%d8%aa-%d8%b4%d8%a7%d9%85/#respond Wed, 21 Feb 2018 11:25:02 +0000 http://pelatto.ir/?page_id=5331 چه چیزی باعث می‌شد که سینمای حاتمی کیا را در میان فیلم‌های شعارزده دفاع مقدسی دهه ۶۰-۷۰ دوست داشته باشیم ؟ نگاه متعادل به وقایع شخصیت‌پردازی و نه تیپ‌سازی تسلط در قصه‌گویی و.. به‌وقت شام جز اجرای چند صحنه اکشن خیره‌کننده تقریباً هیچ نشانی از آن کارگردان صاحب سبکِ آثاری چون دیدبان ، آژانس شیشه‌ای و حتی ارتفاع پست ندارد. فیلم سرشار از لحظه‌های حسی اغراق‌شده است به سبک تصویر کردنِ فرماندهان عراقی با سبیلی مرتب و شکمی گنه در اینجا با حیواناتی با ظاهر ماقبل انسان طرفیم که نام داعش را یدک می‌کشند. اصلی ساده‌ای وجود دارد که اگر در توصیف و تبلیغ ارزش و ضد ارزش اگر به ورطه‌ی بزرگ‌نمایی بی افتیم در جواب نتیجه‌ای عکس آن به دست می‌آید. همین نکته‌ی اساسی نقطه‌ضعف اصلی به‌وقت شام است. حاتمی کیا بهتر از هر کس می‌دانست قرار نیست کل مدت فیلم شخصیت‌ها تیپ نمانند و پی‌درپی شعار دهند تا جا برای صحنه‌های گران‌قیمت نبرد و جلوه‌ها عظیم بصری باز شود وگرنه هیچ‌وقت نمی‌توانست روبان قرمز را بسازد. چرا باید تماشاگر از شنیدن جمله‌ی “جانم فدای ابوبکر بغدادی” از داعش متنفر شود و نخندد. آیا گروهی که در عین وحشیگری و تفسیرهای غیرانسانی از دین زیرکانه عملیات پیچیده تروریستی را اجرا می‌کردند قابلیت شخصیت‌پردازی عمیق‌تر را نداشتند ؟ آیا جای این شور و حماسه‌ی سطحی در صفحه اخبار نیست ؟ فیلم پیشین حاتمی کیا علی‌رغم تمام انتقاداتی که به رویکرد داستان و سوژه داشت فیلمی با داستانِ پرسشش و اجرایی مناسب بود که کلام منتقدان محتوایی را کوتاه می‌کرد اما متأسفانه به‌وقت شام در هیچ سطحی جایی برای دفاع نمی‌گذارد.

نوشته به وقتِ احساس|نگاهی به فیلم “به وقت شام” اولین بار در پلاتو پدیدار شد.

]]> چه چیزی باعث می‌شد که سینمای حاتمی کیا را در میان فیلم‌های شعارزده دفاع مقدسی دهه ۶۰-۷۰ دوست داشته باشیم ؟ نگاه متعادل به وقایع شخصیت‌پردازی و نه تیپ‌سازی تسلط در قصه‌گویی و.. به‌وقت شام جز اجرای چند صحنه اکشن خیره‌کننده تقریباً هیچ نشانی از آن کارگردان صاحب سبکِ آثاری چون دیدبان ، آژانس شیشه‌ای و حتی ارتفاع پست ندارد. فیلم سرشار از لحظه‌های حسی اغراق‌شده است به سبک تصویر کردنِ فرماندهان عراقی با سبیلی مرتب و شکمی گنه در اینجا با حیواناتی با ظاهر ماقبل انسان طرفیم که نام داعش را یدک می‌کشند. اصلی ساده‌ای وجود دارد که اگر در توصیف و تبلیغ ارزش و ضد ارزش اگر به ورطه‌ی بزرگ‌نمایی بی افتیم در جواب نتیجه‌ای عکس آن به دست می‌آید. همین نکته‌ی اساسی نقطه‌ضعف اصلی به‌وقت شام است. حاتمی کیا بهتر از هر کس می‌دانست قرار نیست کل مدت فیلم شخصیت‌ها تیپ نمانند و پی‌درپی شعار دهند تا جا برای صحنه‌های گران‌قیمت نبرد و جلوه‌ها عظیم بصری باز شود وگرنه هیچ‌وقت نمی‌توانست روبان قرمز را بسازد. چرا باید تماشاگر از شنیدن جمله‌ی “جانم فدای ابوبکر بغدادی” از داعش متنفر شود و نخندد. آیا گروهی که در عین وحشیگری و تفسیرهای غیرانسانی از دین زیرکانه عملیات پیچیده تروریستی را اجرا می‌کردند قابلیت شخصیت‌پردازی عمیق‌تر را نداشتند ؟ آیا جای این شور و حماسه‌ی سطحی در صفحه اخبار نیست ؟ فیلم پیشین حاتمی کیا علی‌رغم تمام انتقاداتی که به رویکرد داستان و سوژه داشت فیلمی با داستانِ پرسشش و اجرایی مناسب بود که کلام منتقدان محتوایی را کوتاه می‌کرد اما متأسفانه به‌وقت شام در هیچ سطحی جایی برای دفاع نمی‌گذارد.

نوشته به وقتِ احساس|نگاهی به فیلم “به وقت شام” اولین بار در پلاتو پدیدار شد.

]]> http://pelatto.ir/%d8%a8%d9%87-%d9%88%d9%82%d8%aa%d9%90-%d8%a7%d8%ad%d8%b3%d8%a7%d8%b3%d9%86%da%af%d8%a7%d9%87%db%8c-%d8%a8%d9%87-%d9%81%db%8c%d9%84%d9%85-%d8%a8%d9%87-%d9%88%d9%82%d8%aa-%d8%b4%d8%a7%d9%85/feed/ 0 ماجرای امروز |نگاهی به فیلم لاتاری http://pelatto.ir/%d9%85%d8%a7%d8%ac%d8%b1%d8%a7%db%8c-%d8%a7%d9%85%d8%b1%d9%88%d8%b2-%d9%86%da%af%d8%a7%d9%87%db%8c-%d8%a8%d9%87-%d9%81%db%8c%d9%84%d9%85-%d9%84%d8%a7%d8%aa%d8%a7%d8%b1%db%8c/ http://pelatto.ir/%d9%85%d8%a7%d8%ac%d8%b1%d8%a7%db%8c-%d8%a7%d9%85%d8%b1%d9%88%d8%b2-%d9%86%da%af%d8%a7%d9%87%db%8c-%d8%a8%d9%87-%d9%81%db%8c%d9%84%d9%85-%d9%84%d8%a7%d8%aa%d8%a7%d8%b1%db%8c/#respond Wed, 21 Feb 2018 11:22:01 +0000 http://pelatto.ir/?page_id=5328 سرانجام محمدحسین مهدویان پس از کش‌وقوس‌های فراوان و نهی مکرر از جانب حامیان سینمایی‌اش اولین ملودرام اجتماعی خود را ساخت؛ لاتاری . فیلم روایتی است امروزی از امید و آرزوهای نسل جوان که در قاب پرشور و جهان‌بینی خاص مهدویان سرنوشتی تلخ و تیره دارند. جدای از شعارزدگی که خودِ مهدویان نیز به آن اذعان دارد فیلم ازنظر فنی همانی است که از یک کارگردان جوان و بلندپرواز سینما بلد انتظار داریم با ریتمی سریع دوربینی در حرکت و احساسات اغراق شده . همانند ماجرای نیمروز و نقدهای محتوایی و انگ حکومتی بودن که بیشتر به تم آثار او برمی‌گردد تا فن فیلم‌سازی لاتاری همانند دو اثر قبلی مهدویان در همان فرم سینمایی می‌گذرد با این تفاوت که شخصیت‌های فیلم در ایران امروز تنفس می‌کنند و آرمان‌های خود را نه در بحبوحه انقلاب و یا جنگ بلکه در جامعه خشن و منفعل ایرانِ پس از جنگ جستجو می‌کنند. اگر بتوان با حجم شعارها که از ایده مرکزی داستان نیرو می‌گیرند کنار آمد می‌توان از دیدنِ پرداخت مناسب شخصیت‌ها ریتم مناسب میان وقایع و فیلمبرداری متوازن فیلم لذت برد. نقطه قوت مهدویان در لاتاری بر ایستادگی و پافشاری در طرح جسورانه داستان و عمل‌گرایی شخصیت‌های ماجراست که در تقابل با انفعال دیگر عوامل آن‌ها را نیز وادار به واکنش می‌کند. ایده‌ی غیرت و آرمان‌گرایی اگرچه خود در متن پاشنه آشیل فیلم است اما در اجرا به‌واسطه داستان مناسب و بازی‌های درخشان مخصوصاً بازی جذاب و پرقدرت هادی حجازی فر به فیلم کیفیتی فراتر از بسیاری از آثار محافظه‌کار و الکن جشنواره امسال می‌دهد. مهدویان که خود اعتراف می‌کند فیلم را بادلش ساخته و خواسته حس خود را چه درست چه غلط با مخاطب صادقانه تقسیم کند و آن‌هایی که تم ماجرا را می‌پسندند را تشویق کند که در همه‌ات پنداری با روند حوادث و عملِ قهرمانانِ داستان در سالن سینما کف بزنند. چه سینمای او را دوست داشته باشیم یا نه مهدویان را می‌توان با مسیری که طی می‌کند در آینده جزء سینماگران مهم نسل جدید سینمای ایران دانست.

نوشته ماجرای امروز |نگاهی به فیلم لاتاری اولین بار در پلاتو پدیدار شد.

]]> سرانجام محمدحسین مهدویان پس از کش‌وقوس‌های فراوان و نهی مکرر از جانب حامیان سینمایی‌اش اولین ملودرام اجتماعی خود را ساخت؛ لاتاری . فیلم روایتی است امروزی از امید و آرزوهای نسل جوان که در قاب پرشور و جهان‌بینی خاص مهدویان سرنوشتی تلخ و تیره دارند. جدای از شعارزدگی که خودِ مهدویان نیز به آن اذعان دارد فیلم ازنظر فنی همانی است که از یک کارگردان جوان و بلندپرواز سینما بلد انتظار داریم با ریتمی سریع دوربینی در حرکت و احساسات اغراق شده . همانند ماجرای نیمروز و نقدهای محتوایی و انگ حکومتی بودن که بیشتر به تم آثار او برمی‌گردد تا فن فیلم‌سازی لاتاری همانند دو اثر قبلی مهدویان در همان فرم سینمایی می‌گذرد با این تفاوت که شخصیت‌های فیلم در ایران امروز تنفس می‌کنند و آرمان‌های خود را نه در بحبوحه انقلاب و یا جنگ بلکه در جامعه خشن و منفعل ایرانِ پس از جنگ جستجو می‌کنند. اگر بتوان با حجم شعارها که از ایده مرکزی داستان نیرو می‌گیرند کنار آمد می‌توان از دیدنِ پرداخت مناسب شخصیت‌ها ریتم مناسب میان وقایع و فیلمبرداری متوازن فیلم لذت برد. نقطه قوت مهدویان در لاتاری بر ایستادگی و پافشاری در طرح جسورانه داستان و عمل‌گرایی شخصیت‌های ماجراست که در تقابل با انفعال دیگر عوامل آن‌ها را نیز وادار به واکنش می‌کند. ایده‌ی غیرت و آرمان‌گرایی اگرچه خود در متن پاشنه آشیل فیلم است اما در اجرا به‌واسطه داستان مناسب و بازی‌های درخشان مخصوصاً بازی جذاب و پرقدرت هادی حجازی فر به فیلم کیفیتی فراتر از بسیاری از آثار محافظه‌کار و الکن جشنواره امسال می‌دهد. مهدویان که خود اعتراف می‌کند فیلم را بادلش ساخته و خواسته حس خود را چه درست چه غلط با مخاطب صادقانه تقسیم کند و آن‌هایی که تم ماجرا را می‌پسندند را تشویق کند که در همه‌ات پنداری با روند حوادث و عملِ قهرمانانِ داستان در سالن سینما کف بزنند. چه سینمای او را دوست داشته باشیم یا نه مهدویان را می‌توان با مسیری که طی می‌کند در آینده جزء سینماگران مهم نسل جدید سینمای ایران دانست.

نوشته ماجرای امروز |نگاهی به فیلم لاتاری اولین بار در پلاتو پدیدار شد.

]]> http://pelatto.ir/%d9%85%d8%a7%d8%ac%d8%b1%d8%a7%db%8c-%d8%a7%d9%85%d8%b1%d9%88%d8%b2-%d9%86%da%af%d8%a7%d9%87%db%8c-%d8%a8%d9%87-%d9%81%db%8c%d9%84%d9%85-%d9%84%d8%a7%d8%aa%d8%a7%d8%b1%db%8c/feed/ 0 آرایش رقیق|نگاهی به فیلم شعله ور http://pelatto.ir/%d8%a2%d8%b1%d8%a7%db%8c%d8%b4-%d8%b1%d9%82%db%8c%d9%82%d9%86%da%af%d8%a7%d9%87%db%8c-%d8%a8%d9%87-%d9%81%db%8c%d9%84%d9%85-%d8%b4%d8%b9%d9%84%d9%87-%d9%88%d8%b1/ http://pelatto.ir/%d8%a2%d8%b1%d8%a7%db%8c%d8%b4-%d8%b1%d9%82%db%8c%d9%82%d9%86%da%af%d8%a7%d9%87%db%8c-%d8%a8%d9%87-%d9%81%db%8c%d9%84%d9%85-%d8%b4%d8%b9%d9%84%d9%87-%d9%88%d8%b1/#respond Wed, 21 Feb 2018 11:15:57 +0000 http://pelatto.ir/?page_id=5325 از حمید نعمت‌الله انتظار داریم. از سازنده آثاری چون بوتیک ، بی‌پولی و حتی آرایش غلیظ انتظار داریم در فیلمش هر چه نبینیم قصه‌ای سرراست و شخصیت‌های پرداخت‌شده ببینیم اما در شعله‌ور این انتظار تا حد زیادی برآورده نمی‌شود. شعله‌ور به‌مانند سایر آثار نعمت‌الله فیلم شخصیت است و مانند رگ خواب حول محور کنش‌ها و روایت شخصیت اصلی داستان با بازی قابل‌قبول امین حیایی تمرکز دارد. شخصیتی که به نظر ابتدا با خود و درونیاتش و سپس با جامعه پیرامونی سرِ تقابل دارد. او یک شکست خوردهء تمام معناست نه در کار نه در روابط اجتماعی اش به جایگاه خاصی نرسیده و حتی در زندگی شخصی‌اش به بن‌بست خورده و کم‌کم با رشد ذهنیت پارانویید در حد خودش تلاش می‌کند به آدم‌هایی که به‌زعم خود الکی به‌ موقعیتی رسیده‌اند لطمه بزند. این ایده‌ی تا حدی دستمالی‌شده البته می‌توانست در بستر قصه‌ای منسجم تبدیل به فیلم خوبی شود اما در شعله‌ور تا حد زیادی الکن و آشفته اجرا می‌شود. کاراکتر حیایی در فیلم بیش از آن‌که شخصیتی مالیخولیایی و چندبعدی باشد به بچه‌ای و کینه‌توز و آشفته می ماند که دست‌آخر هم مانند اغلب فیلم‌های سینمای ایران بدون اینکه تکلیفش مشخص شود در انتها لنگ در هوا رها می‌شود. در عنوان‌بندی، فیلم به مردم سیستان بلوچستان تقدیم می‌شود. اما هر چه پیش می‌رویم چیزی از لزوم اتفاق افتادن داستان در استان مذکور به مخاطب معرفی می‌شود و جز چند نوای هوایی از بیابان و غواصی در دریایی عمان اتفاق خاصی در پیوند داستان و مکان اراِئه نمی‌شود و حتی حضور شخصیت دختر بلوچ (با لهجه فصیح تهرانی) که آن‌هم نصفه و نیمه رها می‌شود، تأثیری در وقوع قصه در زاهدان و یا زابل ندارد. ما همچنان از نعمت‌الله توقع داریم که به‌مانند دقت بسیار در کارگردانی موفق که فیلم به فیلم مشهودتر می‌شود خلق داستانی پر کشش و ایجاد ظرافت در فیلم‌نامه را نیز در کنار هادی مقدم دوست فراموش نکند تا بار دیگر با حسی خوب سالن را پس از دیدن آثار بعدی‌اش ترک کنیم.

نوشته آرایش رقیق|نگاهی به فیلم شعله ور اولین بار در پلاتو پدیدار شد.

]]> از حمید نعمت‌الله انتظار داریم. از سازنده آثاری چون بوتیک ، بی‌پولی و حتی آرایش غلیظ انتظار داریم در فیلمش هر چه نبینیم قصه‌ای سرراست و شخصیت‌های پرداخت‌شده ببینیم اما در شعله‌ور این انتظار تا حد زیادی برآورده نمی‌شود. شعله‌ور به‌مانند سایر آثار نعمت‌الله فیلم شخصیت است و مانند رگ خواب حول محور کنش‌ها و روایت شخصیت اصلی داستان با بازی قابل‌قبول امین حیایی تمرکز دارد. شخصیتی که به نظر ابتدا با خود و درونیاتش و سپس با جامعه پیرامونی سرِ تقابل دارد. او یک شکست خوردهء تمام معناست نه در کار نه در روابط اجتماعی اش به جایگاه خاصی نرسیده و حتی در زندگی شخصی‌اش به بن‌بست خورده و کم‌کم با رشد ذهنیت پارانویید در حد خودش تلاش می‌کند به آدم‌هایی که به‌زعم خود الکی به‌ موقعیتی رسیده‌اند لطمه بزند. این ایده‌ی تا حدی دستمالی‌شده البته می‌توانست در بستر قصه‌ای منسجم تبدیل به فیلم خوبی شود اما در شعله‌ور تا حد زیادی الکن و آشفته اجرا می‌شود. کاراکتر حیایی در فیلم بیش از آن‌که شخصیتی مالیخولیایی و چندبعدی باشد به بچه‌ای و کینه‌توز و آشفته می ماند که دست‌آخر هم مانند اغلب فیلم‌های سینمای ایران بدون اینکه تکلیفش مشخص شود در انتها لنگ در هوا رها می‌شود. در عنوان‌بندی، فیلم به مردم سیستان بلوچستان تقدیم می‌شود. اما هر چه پیش می‌رویم چیزی از لزوم اتفاق افتادن داستان در استان مذکور به مخاطب معرفی می‌شود و جز چند نوای هوایی از بیابان و غواصی در دریایی عمان اتفاق خاصی در پیوند داستان و مکان اراِئه نمی‌شود و حتی حضور شخصیت دختر بلوچ (با لهجه فصیح تهرانی) که آن‌هم نصفه و نیمه رها می‌شود، تأثیری در وقوع قصه در زاهدان و یا زابل ندارد. ما همچنان از نعمت‌الله توقع داریم که به‌مانند دقت بسیار در کارگردانی موفق که فیلم به فیلم مشهودتر می‌شود خلق داستانی پر کشش و ایجاد ظرافت در فیلم‌نامه را نیز در کنار هادی مقدم دوست فراموش نکند تا بار دیگر با حسی خوب سالن را پس از دیدن آثار بعدی‌اش ترک کنیم.

نوشته آرایش رقیق|نگاهی به فیلم شعله ور اولین بار در پلاتو پدیدار شد.

]]> http://pelatto.ir/%d8%a2%d8%b1%d8%a7%db%8c%d8%b4-%d8%b1%d9%82%db%8c%d9%82%d9%86%da%af%d8%a7%d9%87%db%8c-%d8%a8%d9%87-%d9%81%db%8c%d9%84%d9%85-%d8%b4%d8%b9%d9%84%d9%87-%d9%88%d8%b1/feed/ 0